The first days

Zoo daar zijn we dan!
Het moment dat ik door de deuren van de uitgang van het vliegvled liep voelde ik gelijk de hitte over me heen komen. Toen zag ik ineens mijn naam staan op een bordje tussen de menigte, via via hadden we geregeld dat iemand ons kon komen ophalen dus dat was ideaal. Tijdens de taxirit stond ik al versteld van het verkeer, scooters OVERAL, links inhalen rechts inhalen het mag allemaal en toeteren en toeteren. Al gauw werd de toetertaal ons duidelijk, een keer toeteren is hier een ´waarschuwing´ van hee ik kom eraan let op. Moet je even nagaan hoe vaak je iemand voorbij gaat op een autoweg, jaa dat zijn veel toeters ;).
Eenmaal bij de villa aangekomen moet ik zeggen dat mijn eerste gedachte was: is dit nou Bali? Gelukkig hadden we het weekend nog even vrij en kreeg ik al snel het gevoel jaaa dit is Bali.
Ik slaap in een appartement in Kerobokan, geen bekend toeristisch gebied. De ideale plek dus om het echte Bali te zien. Met onze scooter doen we lekker mee met de toetertaal en crossen we kilometers af. De eerste dag zijn we al naar het zuiden gereden voor een prachtig strand. Verder zijn we naar een waterval gereden en zijn we al een paar keer naar Seminyak (een stadje) geweest. Eigenlijk gebruiken we de scooter overal voor, ideaal. Je kan al lekker veel van het land zien door zelf met de scooter te gaan en als mooi plusspuntje word je er ook nog bruin van. Helaas kan ik zelf niet rijden door mijn gebroken duimpje, maaaar Fenne is een uitstekende chauffeur haha.

Maandag was het zover, de eerste stagedag. Wat ben ik onder de indruk van de eigenaresse en de werknemers daar. Wat een sterke mensen! Hun levensverhalen en hun geschiedenis alleen al, enorm veel respect voor deze mensen en wat ze allemaal voor de kinderen doen! De eigenaresse is een vrouw van 40, een vrouw die het niet kon aanzien dat kinderen op straat moeten bedelen en zo is het allemaal begonnen. Inmiddels heeft ze al 39 kinderen onder haar hoede genomen. Die kinderen zijn verdeeld in 2 groepen: de kinderen van 0 tot 13 en de kinderen van 13 jaar en ouder, hier zitten ook de kinderen met special needs bij. Buiten deze 2 locaties heeft ze ook nog een street school opgericht, dit is een school voor de straatkinderen. Van 10 tot 12 krijgen deze kinderen iedere dag onderwijs aangeboden en om 12 uur staat er lunch voor ze klaar. We zijn al ´gewaarschuwd´ voor de kinderen. Het schijnt dat je aan deze kinderen echt kan merken dat het kinderen zijn zonder opvoeding, ze hebben slechte gewoontes van de toeristen overgenomen en proberen zelfs de leraren te overvallen. Wanneer de school is afgelopen gaan ze weer de straat op om om geld te bedelen. Ik vind dat nu al erg indrukwekkend, dus ben heel benieuwd naar hoe het er in de street school aan toegaat.

Nou wat ga ik de komende tijd nou doen hier op Bali? Mijn weekindeling ziet er als volgt uit:
Op de maandagen zal ik in het weeshuis zijn voor Engelse les, huiswerk begeleiding en ondersteuning.
Op de dinsdagen zal ik in het weeshuis van de jongere kinderen zijn als begeleiding.
Op de woensdagen zal ik in het weeshuis zijn voor ondersteuning, huiswerk begeleiding en computerles.
Op de donderdagen zal ik in de street school Engels gaan geven.
Op de vrijdagen zal ik mee zwemles gaan geven (dit zal echter alleen doorgaan wanneer er genoeg donaties zijn voor een zwembad) en hierna zal ik aanwezig zijn in de office om te helpen. Wat ik hier moet doen weet ik ook nog niet.
Verder ga ik er in de weekenden voor om zoveel mogelijk van Bali en omgeving te zien!

De eerste dag in het weeshuis voor de jongere kinderen zit er al op, en wat heb ik het naar mijn zin gehad! Ondanks dat de meeste kinderen mij niet kunnen verstaan kun je met jonge kinderen toch al veel plezier maken door spelletjes, dansjes, bewegingen ect, heeeerlijk! Het zijn ook enorm vrolijke en dankbare kinderen. We konden daar echte Indonesiche pot mee lunchen en wat was dat lekker! Morgen zal ik voor het eerst naar de street school gaan, ik ben heeeel benieuwd!

To be continued....